Uitspraak | /aˈnensxakəlɪŋ/ |
---|---|
Afbreking | aan·een·scha·ke·ling |
Woordsoort | zelfstandig naamwoord |
Geslacht | vrouwelijk |
Meervoud | aaneenschakelingen |
Hun getuigenissen waren een aaneenschakeling van of onbelangrijke of geheel onmogelijke feiten en een onpartijdige rechter zou er geen waarde aan gehecht hebben.
Afrikaans | aaneenskakeling; volgorde |
---|---|
Duits | Aneinanderreihung; Reihenfolge; Verkettung |
Engels | sequence; series |
Esperanto | sinsekvo; intersekvo |
Faeröers | rað |
Frans | enchaînement; succession; suite |
Italiaans | ordine |
Luxemburgs | Reiefolleg |
Saterfries | Ferkättenge; Riegenfoulge |
Spaans | encadenación; encadenamiento; orden |