Parti du discours | adjectif |
---|---|
Prononciation | /ɑpnɔrˈmal/ |
Césure | ab·nor·maal |
Positif | abnormaal |
---|---|
Comparatif | abnormaler |
Superlatif | abnormaalst |
Positif | Comparatif | Superlatif | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Prédicatif | abnormaal | abnormaler | (het) abnormaalst, (het) abnormaalste | |||
Attributif | Indéfini | Pluriel masculin et féminin | abnormale | abnormalere | abnormaalste | |
Singulier neutre | abnormaal | abnormaler | abnormaalst | |||
Pluriel | abnormale | abnormalere | abnormaalste | |||
Défini | abnormale | abnormalere | abnormaalste | |||
Partitif | abnormaals | abnormalers |
afrikaans | abnormaal |
---|---|
allemand | anormal; regelwidrig |
anglais | abnormal; freak |
espagnol | anormal |
espéranto | nenormala |
français | aberrant; anormal |
hongrois | abnormális; abnormis |
italien | anormale |
papiamento | apnormal |
suédois | abnorm |
turc | anormal |