Parti du discours | verbe |
---|---|
Prononciation | /ɣalɔˈpeːrə(n)/ |
Césure | ga·lop·peren |
Indicatif | |
---|---|
Présent | Passé |
(ik) galoppeer | (ik) galoppeerde |
(jij) galoppeert | (jij) galoppeerde |
(hij) galoppeert | (hij) galoppeerde |
(wij) galopperen | (wij) galoppeerden |
(jullie) galopperen | (jullie) galoppeerden |
(gij) galoppeert | (gij) galoppeerdet |
(zij) galopperen | (zij) galoppeerden |
Subjonctif | |
Présent | Passé |
(dat ik) galoppere | (dat ik) galoppeerde |
(dat jij) galoppere | (dat jij) galoppeerde |
(dat hij) galoppere | (dat hij) galoppeerde |
(dat wij) galopperen | (dat wij) galoppeerden |
(dat jullie) galopperen | (dat jullie) galoppeerden |
(dat gij) galopperet | (dat gij) galoppeerdet |
(dat zij) galopperen | (dat zij) galoppeerden |
Impératif | |
Singulier/Pluriel | Pluriel |
galoppeer | galoppeert |
Participes | |
Participe présent | Participe passé |
galopperend, galopperende | (hebben/zijn) gegaloppeerd |
allemand | galoppieren; Galopp laufen; Galopp reiten |
---|---|
anglais | gallop |
espéranto | galopi |
féringien | tvíspora |
français | galoper |
frison occidental | fjouwerje |
italien | galoppare |
papiamento | alopiá; galopiá |
portugais | andar a galope; galopar |