Synonyms: antwoorden op, antwoord geven, verantwoorden, wedervaren
| Part of speech | verb |
|---|
| Pronunciation | /ˈɑntʋoːrdə(n)/ |
|---|
| Hyphenation | ant·woor·den |
|---|
Conjugation
| Indicative mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (ik) antwoord | (ik) antwoordde |
| (jij) antwoordt | (jij) antwoordde |
| (hij) antwoordt | (hij) antwoordde |
| (wij) antwoorden | (wij) antwoordden |
| (jullie) antwoorden | (jullie) antwoordden |
| (gij) antwoordt | (gij) antwoorddet |
| (zij) antwoorden | (zij) antwoordden |
| Subjunctive mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (dat ik) antwoorde | (dat ik) antwoordde |
| (dat jij) antwoorde | (dat jij) antwoordde |
| (dat hij) antwoorde | (dat hij) antwoordde |
| (dat wij) antwoorden | (dat wij) antwoordden |
| (dat jullie) antwoorden | (dat jullie) antwoordden |
| (dat gij) antwoordet | (dat gij) antwoorddet |
| (dat zij) antwoorden | (dat zij) antwoordden |
| Imperative mood |
|---|
| Singular/Plural | Plural |
|---|
| antwoord | antwoordt |
| Participles |
|---|
| Present participle | Past participle |
|---|
| antwoordend, antwoordende | (hebben) geantwoord |
U moet antwoorden als u iets gevraagd wordt.
„Ja, vader”, antwoordden de drie zoons.
Vraag en u zult geantwoord worden!
Nog steeds antwoordde Nilder niet.
Na een tijdje leek het erop dat ze hem antwoordde.