Synonym: uitscheiden
Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /ˈɑfsxɛi̯də(n)/ |
Hyphenation | af·schei·den |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(ik) scheid af | (ik) scheidde af |
(jij) scheidt af | (jij) scheidde af |
(hij) scheidt af | (hij) scheidde af |
(wij) scheiden af | (wij) scheidden af |
(jullie) scheiden af | (jullie) scheidden af |
(gij) scheidt af | (gij) scheiddet af |
(zij) scheiden af | (zij) scheidden af |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat ik) afscheide | (dat ik) afscheidde |
(dat jij) afscheide | (dat jij) afscheidde |
(dat hij) afscheide | (dat hij) afscheidde |
(dat wij) afscheiden | (dat wij) afscheidden |
(dat jullie) afscheiden | (dat jullie) afscheidden |
(dat gij) afscheidet | (dat gij) afscheiddet |
(dat zij) afscheiden | (dat zij) afscheidden |
Participles | |
Present participle | Past participle |
afscheidend, afscheidende | (hebben) afgescheiden |
Danish | udelukke |
---|---|
English | excrete |
Esperanto | ekskrecii |
German | ausscheiden; absondern |
Portuguese | excretar |