Ze rolden over elkaar heen tussen de stapels boeken.
Ze waren alleen in zijn ondergrondse kamers, maar desondanks kon zo’n gruwelijke opdracht beter fluisterend worden gegeven.
Verder ontmoetten ze niemand.
Ze hadden allebei het gevoel dat ze hem iets schuldig waren.
En wat ze zeiden, was vererend voor de prins.
Ze werden door en door koud wakker, ondanks hun dekens, en met overal pijnlijke plekken door de harde grond.