Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈblɵfə(n)/ |
Trennung | bluf·fen |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) bluf | (ik) blufte |
(jij) bluft | (jij) blufte |
(hij) bluft | (hij) blufte |
(wij) bluffen | (wij) bluften |
(jullie) bluffen | (jullie) bluften |
(gij) bluft | (gij) bluftet |
(zij) bluffen | (zij) bluften |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) bluffe | (dat ik) blufte |
(dat jij) bluffe | (dat jij) blufte |
(dat hij) bluffe | (dat hij) blufte |
(dat wij) bluffen | (dat wij) bluften |
(dat jullie) bluffen | (dat jullie) bluften |
(dat gij) bluffet | (dat gij) bluftet |
(dat zij) bluffen | (dat zij) bluften |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
bluf | bluft |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
bluffend, bluffende | (hebben) gebluft |
Deutsch | blüffen; täuschen; bluffen; verblüffen |
---|---|
Englisch | brag; bluff |
Esperanto | blufi |
Färöerisch | lumpa |
Französisch | bluffer |
Katalanisch | engalipar faronejant |
Portugiesisch | blefar |
Spanisch | embaucar |