Synonyme: afbreken, opheffen, ophouden met, staken, stelpen, stoppen, stopzetten, kappen met, opgeven
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈɔbrekə(n)/ |
|---|
| Trennung | op·bre·ken |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) breek op | (ik) brak op |
| (jij) breekt op | (jij) brak op |
| (hij) breekt op | (hij) brak op |
| (wij) breken op | (wij) braken op |
| (jullie) breken op | (jullie) braken op |
| (gij) breekt op | (gij) braakt op |
| (zij) breken op | (zij) braken op |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) opbreke | (dat ik) opbrake |
| (dat jij) opbreke | (dat jij) opbrake |
| (dat hij) opbreke | (dat hij) opbrake |
| (dat wij) opbreken | (dat wij) opbraken |
| (dat jullie) opbreken | (dat jullie) opbraken |
| (dat gij) opbreket | (dat gij) opbraket |
| (dat zij) opbreken | (dat zij) opbraken |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| breek op | breekt op |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| opbrekend, opbrekende | (hebben) opgebroken |