Synonyme: opbreken, opheffen, ophouden met, staken, stelpen, stoppen, stopzetten, kappen met, opgeven
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈɑvbrekə(n)/ |
|---|
| Trennung | af·bre·ken |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) breek af | (ik) brak af |
| (jij) breekt af | (jij) brak af |
| (hij) breekt af | (hij) brak af |
| (wij) breken af | (wij) braken af |
| (jullie) breken af | (jullie) braken af |
| (gij) breekt af | (gij) braakt af |
| (zij) breken af | (zij) braken af |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) afbreke | (dat ik) afbrake |
| (dat jij) afbreke | (dat jij) afbrake |
| (dat hij) afbreke | (dat hij) afbrake |
| (dat wij) afbreken | (dat wij) afbraken |
| (dat jullie) afbreken | (dat jullie) afbraken |
| (dat gij) afbreket | (dat gij) afbraket |
| (dat zij) afbreken | (dat zij) afbraken |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| breek af | breekt af |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| afbrekend, afbrekende | (hebben) afgebroken |