Synonyme: detineren, inhouden, reserveren, terughouden, wederhouden
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /vərˈbɛi̯tə(n)/ |
|---|
| Trennung | ver·bij·ten |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) verbijt | (ik) verbeet |
| (jij) verbijt | (jij) verbeet |
| (hij) verbijt | (hij) verbeet |
| (wij) verbijten | (wij) verbeten |
| (jullie) verbijten | (jullie) verbeten |
| (gij) verbijt | (gij) verbeet |
| (zij) verbijten | (zij) verbeten |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) verbijte | (dat ik) verbete |
| (dat jij) verbijte | (dat jij) verbete |
| (dat hij) verbijte | (dat hij) verbete |
| (dat wij) verbijten | (dat wij) verbeten |
| (dat jullie) verbijten | (dat jullie) verbeten |
| (dat gij) verbijtet | (dat gij) verbetet |
| (dat zij) verbijten | (dat zij) verbeten |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| verbijt | verbijt |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| verbijtend, verbijtende | (hebben) verbeten |
Heer Ollie verbeet zijn woede.
Laderach steeg af, zijn pijn verbijtend.