Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈɑfstɛi̯ɣə(n)/ |
Trennung | af·stij·gen |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) stijg af | (ik) steeg af |
(jij) stijgt af | (jij) steeg af |
(hij) stijgt af | (hij) steeg af |
(wij) stijgen af | (wij) stegen af |
(jullie) stijgen af | (jullie) stegen af |
(gij) stijgt af | (gij) steegt af |
(zij) stijgen af | (zij) stegen af |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) afstijge | (dat ik) afstege |
(dat jij) afstijge | (dat jij) afstege |
(dat hij) afstijge | (dat hij) afstege |
(dat wij) afstijgen | (dat wij) afstegen |
(dat jullie) afstijgen | (dat jullie) afstegen |
(dat gij) afstijget | (dat gij) afsteget |
(dat zij) afstijgen | (dat zij) afstegen |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
stijg af | stijgt af |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
afstijgend, afstijgende | (zijn) afgestegen |
Deutsch | vom Pferd steigen; absteigen; absitzen |
---|---|
Englisch | dismount |
Esperanto | deĉevaliĝi |
Italienisch | scendere |
Portugiesisch | apear‐se; descer do cavalho |
Westfriesisch | fan in hynder ôfstappe |