Aussprache | /ˈkɪnə/ |
---|---|
Trennung | kin·ne |
Wortart | Verb |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) kin | (ik) koe |
(do) kinst | (do) koest |
(hy) kin | (hy) koe |
(wy) kinne | (wy) koenen, koene |
(jimme) kinne | (jimme) koenen, koene |
(sy) kinne | (sy) koenen, koene |
Perfektpartizip | |
(hawwe) kinnen, kind | |
Infinitiv II | |
kinnen |
Afrikaans | mag |
---|---|
Deutsch | können; dürfen |
Englisch | be able |
Esperanto | povi |
Niederdeutsch | dörven |
Niederländisch | mogen |