De vervoeging van het Duitse werkwoord kennen

Onregelmatige vormen zijn in rood gedrukt.
Indikativ
PräsensImperfektum
(ich) kenne(ich) kannte
(du) kennst(du) kanntest
(er) kennt(er) kannte
(wir) kennen(wir) kannten
(ihr) kennt(ihr) kanntet
(sie) kennen(sie) kannten
Konjunktiv
PräsensImperfektum
(ich) kenne(ich) kennte
(du) kennest(du) kenntest
(er) kenne(er) kennte
(wir) kennen(wir) kennten
(ihr) kennet(ihr) kenntet
(sie) kennen(sie) kennten
Imperativ
kenne (Einzahl)
kennt (Mehrzahl)
kennen Sie (förmlich)
Partizipien
ErstesZweites
kennend(haben) gekannt