De ferfoarming fan it Dútske tiidwurd brennen

Unregelmjittige foarmen binne yn read printe.
Indikativ
PräsensImperfektum
(ich) brenne(ich) brannte
(du) brennst(du) branntest
(er) brennt(er) brannte
(wir) brennen(wir) brannten
(ihr) brennt(ihr) branntet
(sie) brennen(sie) brannten
Konjunktiv
PräsensImperfektum
(ich) brenne(ich) brennte
(du) brennest(du) brenntest
(er) brenne(er) brennte
(wir) brennen(wir) brennten
(ihr) brennet(ihr) brenntet
(sie) brennen(sie) brennten
Imperativ
brenne (Einzahl)
brennt (Mehrzahl)
brennen Sie (förmlich)
Partizipien
ErstesZweites
brennend(haben) gebrannt