Woordsoort | selfstandige naamwoord |
---|---|
Afbreking | de·vi·i |
Nominatief | devii |
---|---|
Akkusatief | deviin |
Duits | abschweifen; abweichen |
---|---|
Engels | turn; aberrate; deviate |
Faroëes | víkja frá |
Fins | poiketa |
Frans | dévier |
Hongaars | eltér |
Italiaans | svoltare |
Nederduits | afwyken |
Nederlands | afwijken |
Papiaments | desviá |
Portugees | desencaminhar‐se; desviar‐se; extraviar‐se |
Saterfries | oudweele; ouwieke |
Spaans | desviarse |
Tsjeggies | odbočit; odchýlit; odchýlit se |
Wes‐Fries | ôfslaan; ôfwike |