Synonyms: bellen, luiden, schellen, aanschellen
| Part of speech | verb |
|---|
| Pronunciation | /ˈambɛlə(n)/ |
|---|
| Hyphenation | aan·bel·len |
|---|
Conjugation
| Indicative mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (ik) bel aan | (ik) belde aan |
| (jij) belt aan | (jij) belde aan |
| (hij) belt aan | (hij) belde aan |
| (wij) bellen aan | (wij) belden aan |
| (jullie) bellen aan | (jullie) belden aan |
| (gij) belt aan | (gij) beldet aan |
| (zij) bellen aan | (zij) belden aan |
| Subjunctive mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (dat ik) aanbelle | (dat ik) aanbelde |
| (dat jij) aanbelle | (dat jij) aanbelde |
| (dat hij) aanbelle | (dat hij) aanbelde |
| (dat wij) aanbellen | (dat wij) aanbelden |
| (dat jullie) aanbellen | (dat jullie) aanbelden |
| (dat gij) aanbellet | (dat gij) aanbeldet |
| (dat zij) aanbellen | (dat zij) aanbelden |
| Imperative mood |
|---|
| Singular/Plural | Plural |
|---|
| bel aan | belt aan |
| Participles |
|---|
| Present participle | Past participle |
|---|
| aanbellend, aanbellende | (hebben) aangebeld |
Ik zal maar niet meer aanbellen.
Hij steeg haastig in zijn dienstwagen en niet lang daarna belde hij aan bij Bommelstein, waar Joost hem opendeed.
Even over twaalven belden de twee mannen bij het sanatorium aan.