Part of speech | verb |
---|---|
Hyphenation | in·dign·i |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | indignas |
Past tense | indignis |
Future tense | indignos |
Conditional mood | |
indignus | |
Imperative mood | |
indignu |
Active participles | |
---|---|
Present tense | indignanta |
Past tense | indigninta |
Future tense | indignonta |
Danish | ærgre sig |
---|---|
Dutch | verontwaardigd zijn; zich ergeren; zich verontwaardigen |
English | be indignant; be irritated; resent |
Finnish | närkästyä |
French | s’indigner |
German | aufgebracht sein; entrüstet sein; sich entrüsten; sich empören; unwillig sein |
Greek | αγανακτώ |
Icelandic | gremjast |
Norwegian | ergre seg |
Portuguese | indignar‐se; sentir indignação |
Saterland Frisian | apbroacht weese; sik äntrustje |
Spanish | indignarse |
Swedish | harmas |
West Frisian | ergerje |