Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /ɛkstrapoˈlerə(n)/ |
Hyphenation | ex·tra·po·le·ren |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(ik) extrapoleer | (ik) extrapoleerde |
(jij) extrapoleert | (jij) extrapoleerde |
(hij) extrapoleert | (hij) extrapoleerde |
(wij) extrapoleren | (wij) extrapoleerden |
(jullie) extrapoleren | (jullie) extrapoleerden |
(gij) extrapoleert | (gij) extrapoleerdet |
(zij) extrapoleren | (zij) extrapoleerden |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat ik) extrapolere | (dat ik) extrapoleerde |
(dat jij) extrapolere | (dat jij) extrapoleerde |
(dat hij) extrapolere | (dat hij) extrapoleerde |
(dat wij) extrapoleren | (dat wij) extrapoleerden |
(dat jullie) extrapoleren | (dat jullie) extrapoleerden |
(dat gij) extrapoleret | (dat gij) extrapoleerdet |
(dat zij) extrapoleren | (dat zij) extrapoleerden |
Imperative mood | |
Singular/Plural | Plural |
extrapoleer | extrapoleert |
Participles | |
Present participle | Past participle |
extrapolerend, extrapolerende | (hebben) geëxtrapoleerd |
English | extrapolate |
---|---|
Esperanto | ekstrapoli |
German | extrapolieren; verallgemeinern |
Spanish | extrapolar |