Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /koɛksiˈsterə(n)/ |
Hyphenation | co·exi·ste·ren |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(ik) coëxisteer | (ik) coëxisteerde |
(jij) coëxisteert | (jij) coëxisteerde |
(hij) coëxisteert | (hij) coëxisteerde |
(wij) coëxisteren | (wij) coëxisteerden |
(jullie) coëxisteren | (jullie) coëxisteerden |
(gij) coëxisteert | (gij) coëxisteerdet |
(zij) coëxisteren | (zij) coëxisteerden |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat ik) coëxistere | (dat ik) coëxisteerde |
(dat jij) coëxistere | (dat jij) coëxisteerde |
(dat hij) coëxistere | (dat hij) coëxisteerde |
(dat wij) coëxisteren | (dat wij) coëxisteerden |
(dat jullie) coëxisteren | (dat jullie) coëxisteerden |
(dat gij) coëxisteret | (dat gij) coëxisteerdet |
(dat zij) coëxisteren | (dat zij) coëxisteerden |
Participles | |
Present participle | Past participle |
coëxisterend, coëxisterende | (hebben) gecoëxisteerd |
English | co‐exist |
---|---|
Esperanto | kunekzisti |
German | koexistieren; nebeneinander bestehen |
Portuguese | coexistir |