Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /ɑplaˈteːrə(n)/ |
Hyphenation | ab·la·te·ren |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(ik) ablateer | (ik) ablateerde |
(jij) ablateert | (jij) ablateerde |
(hij) ablateert | (hij) ablateerde |
(wij) ablateren | (wij) ablateerden |
(jullie) ablateren | (jullie) ablateerden |
(gij) ablateert | (gij) ablateerdet |
(zij) ablateren | (zij) ablateerden |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat ik) ablatere | (dat ik) ablateerde |
(dat jij) ablatere | (dat jij) ablateerde |
(dat hij) ablatere | (dat hij) ablateerde |
(dat wij) ablateren | (dat wij) ablateerden |
(dat jullie) ablateren | (dat jullie) ablateerden |
(dat gij) ablateret | (dat gij) ablateerdet |
(dat zij) ablateren | (dat zij) ablateerden |
Imperative mood | |
Singular/Plural | Plural |
ablateer | ablateert |
Participles | |
Present participle | Past participle |
ablaterend, ablaterende | (hebben) geablateerd |
English | ablate |
---|---|
Esperanto | ablacii |
German | entfernen; amputieren; abschmelzen |