Synonymes: harken, opharken, rijven, uitkammen
| Parti du discours | verbe |
|---|
| Prononciation | /ˈanɦɑrkə(n)/ |
|---|
| Césure | aan·har·ken |
|---|
Conjugaison
| Indicatif |
|---|
| Présent | Passé |
|---|
| (ik) hark aan | (ik) harkte aan |
| (jij) harkt aan | (jij) harkte aan |
| (hij) harkt aan | (hij) harkte aan |
| (wij) harken aan | (wij) harkten aan |
| (jullie) harken aan | (jullie) harkten aan |
| (gij) harkt aan | (gij) harktet aan |
| (zij) harken aan | (zij) harkten aan |
| Subjonctif |
|---|
| Présent | Passé |
|---|
| (dat ik) aanharke | (dat ik) aanharkte |
| (dat jij) aanharke | (dat jij) aanharkte |
| (dat hij) aanharke | (dat hij) aanharkte |
| (dat wij) aanharken | (dat wij) aanharkten |
| (dat jullie) aanharken | (dat jullie) aanharkten |
| (dat gij) aanharket | (dat gij) aanharktet |
| (dat zij) aanharken | (dat zij) aanharkten |
| Impératif |
|---|
| Singulier/Pluriel | Pluriel |
|---|
| hark aan | harkt aan |
| Participes |
|---|
| Participe présent | Participe passé |
|---|
| aanharkend, aanharkende | (hebben) aangeharkt |