Parti du discours | verbe |
---|---|
Prononciation | /ˈansxitə(n)/ |
Césure | aan·schie·ten |
Indicatif | |
---|---|
Présent | Passé |
(ik) schiet aan | (ik) schoot aan |
(jij) schiet aan | (jij) schoot aan |
(hij) schiet aan | (hij) schoot aan |
(wij) schieten aan | (wij) schoten aan |
(jullie) schieten aan | (jullie) schoten aan |
(gij) schiet aan | (gij) schoot aan |
(zij) schieten aan | (zij) schoten aan |
Subjonctif | |
Présent | Passé |
(dat ik) aanschiete | (dat ik) aanschote |
(dat jij) aanschiete | (dat jij) aanschote |
(dat hij) aanschiete | (dat hij) aanschote |
(dat wij) aanschieten | (dat wij) aanschoten |
(dat jullie) aanschieten | (dat jullie) aanschoten |
(dat gij) aanschietet | (dat gij) aanschotet |
(dat zij) aanschieten | (dat zij) aanschoten |
Impératif | |
Singulier/Pluriel | Pluriel |
schiet aan | schiet aan |
Participes | |
Participe présent | Participe passé |
aanschietend, aanschietende | (hebben) aangeschoten |
anglais | wing; wound |
---|---|
espéranto | pafvundi |