Parti du discours | verbe |
---|---|
Prononciation | /ɑkrediˈteːrə(n)/ |
Césure | ac·cre·di·te·ren |
Indicatif | |
---|---|
Présent | Passé |
(ik) accrediteer | (ik) accrediteerde |
(jij) accrediteert | (jij) accrediteerde |
(hij) accrediteert | (hij) accrediteerde |
(wij) accrediteren | (wij) accrediteerden |
(jullie) accrediteren | (jullie) accrediteerden |
(gij) accrediteert | (gij) accrediteerdet |
(zij) accrediteren | (zij) accrediteerden |
Subjonctif | |
Présent | Passé |
(dat ik) accreditere | (dat ik) accrediteerde |
(dat jij) accreditere | (dat jij) accrediteerde |
(dat hij) accreditere | (dat hij) accrediteerde |
(dat wij) accrediteren | (dat wij) accrediteerden |
(dat jullie) accrediteren | (dat jullie) accrediteerden |
(dat gij) accrediteret | (dat gij) accrediteerdet |
(dat zij) accrediteren | (dat zij) accrediteerden |
Impératif | |
Singulier/Pluriel | Pluriel |
accrediteer | accrediteert |
Participes | |
Participe présent | Participe passé |
accrediterend, accrediterende | (hebben) geaccrediteerd |
allemand | akkreditieren; beglaubigen; bevollmächtigen |
---|---|
anglais | accredit |
catalan | acreditar |
espagnol | acreditar |
espéranto | akrediti |
français | accréditer |
hongrois | akkreditál |
islandais | löggilda; veita umboð; viðurkenna sem fullgildan |
portugais | acreditar |