Parti du discours | verbe |
---|---|
Prononciation | /ɪnstryˈʋeːrə(n)/ |
Césure | in·stru·e·ren |
Indicatif | |
---|---|
Présent | Passé |
(ik) instrueer | (ik) instrueerde |
(jij) instrueert | (jij) instrueerde |
(hij) instrueert | (hij) instrueerde |
(wij) instrueren | (wij) instrueerden |
(jullie) instrueren | (jullie) instrueerden |
(gij) instrueert | (gij) instrueerdet |
(zij) instrueren | (zij) instrueerden |
Subjonctif | |
Présent | Passé |
(dat ik) instruere | (dat ik) instrueerde |
(dat jij) instruere | (dat jij) instrueerde |
(dat hij) instruere | (dat hij) instrueerde |
(dat wij) instrueren | (dat wij) instrueerden |
(dat jullie) instrueren | (dat jullie) instrueerden |
(dat gij) instrueret | (dat gij) instrueerdet |
(dat zij) instrueren | (dat zij) instrueerden |
Impératif | |
Singulier/Pluriel | Pluriel |
instrueer | instrueert |
Participes | |
Participe présent | Participe passé |
instruerend, instruerende | (hebben) geïnstrueerd |
allemand | eine Weisung erteilen; eine Weisung geben |
---|---|
anglais | instruct; brief |
espéranto | instrukcii |