Parti du discours | verbe |
---|---|
Prononciation | /ˈtuʋɛi̯zə(n)/ |
Césure | toe·wij·zen |
Indicatif | |
---|---|
Présent | Passé |
(ik) wijs toe | (ik) wees toe |
(jij) wijst toe | (jij) wees toe |
(hij) wijst toe | (hij) wees toe |
(wij) wijzen toe | (wij) wezen toe |
(jullie) wijzen toe | (jullie) wezen toe |
(gij) wijst toe | (gij) weest toe |
(zij) wijzen toe | (zij) wezen toe |
Subjonctif | |
Présent | Passé |
(dat ik) toewijze | (dat ik) toeweze |
(dat jij) toewijze | (dat jij) toeweze |
(dat hij) toewijze | (dat hij) toeweze |
(dat wij) toewijzen | (dat wij) toewezen |
(dat jullie) toewijzen | (dat jullie) toewezen |
(dat gij) toewijzet | (dat gij) toewezet |
(dat zij) toewijzen | (dat zij) toewezen |
Impératif | |
Singulier/Pluriel | Pluriel |
wijs toe | wijst toe |
Participes | |
Participe présent | Participe passé |
toewijzend, toewijzende | (hebben) toegewezen |
allemand | anweisen; assignieren; zuweisen; zugedenken; zitieren; vorladen |
---|---|
anglais | assign; allocate; allot |
catalan | assignar; citar |
espagnol | asignar; destinar |
espéranto | asigni |
français | adjuger; allouer; assigner; attribuer |
frison saterland | anwiese; assignierje; uurwiese |
latin | assignare |
portugais | consignar; designar; empenhar verba; intimar |
tchèque | přidělit; určit |