Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /ɑpreˈteːrə(n)/ |
Hyphenation | ap·pre·te·ren |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(ik) appreteer | (ik) appreteerde |
(jij) appreteert | (jij) appreteerde |
(hij) appreteert | (hij) appreteerde |
(wij) appreteren | (wij) appreteerden |
(jullie) appreteren | (jullie) appreteerden |
(gij) appreteert | (gij) appreteerdet |
(zij) appreteren | (zij) appreteerden |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat ik) appretere | (dat ik) appreteerde |
(dat jij) appretere | (dat jij) appreteerde |
(dat hij) appretere | (dat hij) appreteerde |
(dat wij) appreteren | (dat wij) appreteerden |
(dat jullie) appreteren | (dat jullie) appreteerden |
(dat gij) appreteret | (dat gij) appreteerdet |
(dat zij) appreteren | (dat zij) appreteerden |
Imperative mood | |
Singular/Plural | Plural |
appreteer | appreteert |
Participles | |
Present participle | Past participle |
appreterend, appreterende | (hebben) geappreteerd |
English | finish |
---|---|
Esperanto | apreti; apreturi |
German | appretieren; zurichten |
Portuguese | aprontar; dar o acabamento; ultimar |