Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /ˈɑfkɵnə(n)/ |
Hyphenation | af·kun·nen |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(ik) kan af | (ik) kon af |
(jij) kan af, kunt af | (jij) kon af |
(hij) kan af | (hij) kon af |
(wij) kunnen af | (wij) konden af |
(jullie) kunnen af | (jullie) konden af |
(gij) kunt af | (gij) kondt af |
(zij) kunnen af | (zij) konden af |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat ik) afkunne | (dat ik) afkonne |
(dat jij) afkunne | (dat jij) afkonne |
(dat hij) afkunne | (dat hij) afkonne |
(dat wij) afkunnen | (dat wij) afkonnen |
(dat jullie) afkunnen | (dat jullie) afkonnen |
(dat gij) afkunnet | (dat gij) afkonnet |
(dat zij) afkunnen | (dat zij) afkonnen |
Participles | |
Present participle | Past participle |
afkunnend, afkunnende | (hebben) afgekund |
English | be able to cope with; be able to handle |
---|---|
Esperanto | povi tutfari |