Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /vərˈmujə(n)/ |
Hyphenation | ver·moei·en |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(ik) vermoei | (ik) vermoeide |
(jij) vermoeit | (jij) vermoeide |
(hij) vermoeit | (hij) vermoeide |
(wij) vermoeien | (wij) vermoeiden |
(jullie) vermoeien | (jullie) vermoeiden |
(gij) vermoeit | (gij) vermoeidet |
(zij) vermoeien | (zij) vermoeiden |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat ik) vermoeie | (dat ik) vermoeide |
(dat jij) vermoeie | (dat jij) vermoeide |
(dat hij) vermoeie | (dat hij) vermoeide |
(dat wij) vermoeien | (dat wij) vermoeiden |
(dat jullie) vermoeien | (dat jullie) vermoeiden |
(dat gij) vermoeiet | (dat gij) vermoeidet |
(dat zij) vermoeien | (dat zij) vermoeiden |
Imperative mood | |
Singular/Plural | Plural |
vermoei | vermoeit |
Participles | |
Present participle | Past participle |
vermoeiend, vermoeiende | (hebben) vermoeid |
English | fag |
---|---|
Esperanto | lacigi |
Faeroese | møða |
French | épuiser; fatiguer; lasser |
German | ermüden |
Polish | zmęczyć |
Sranan | lamata; weri |
Swedish | trötta; uttrötta |