Synonyms: bekonkelen, intrigeren, kuipen
| Part of speech | verb |
|---|
| Pronunciation | /ˈkɔŋkələ(n)/ |
|---|
| Hyphenation | kon·ke·len |
|---|
Conjugation
| Indicative mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (ik) konkel | (ik) konkelde |
| (jij) konkelt | (jij) konkelde |
| (hij) konkelt | (hij) konkelde |
| (wij) konkelen | (wij) konkelden |
| (jullie) konkelen | (jullie) konkelden |
| (gij) konkelt | (gij) konkeldet |
| (zij) konkelen | (zij) konkelden |
| Subjunctive mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (dat ik) konkele | (dat ik) konkelde |
| (dat jij) konkele | (dat jij) konkelde |
| (dat hij) konkele | (dat hij) konkelde |
| (dat wij) konkelen | (dat wij) konkelden |
| (dat jullie) konkelen | (dat jullie) konkelden |
| (dat gij) konkelet | (dat gij) konkeldet |
| (dat zij) konkelen | (dat zij) konkelden |
| Imperative mood |
|---|
| Singular/Plural | Plural |
|---|
| konkel | konkelt |
| Participles |
|---|
| Present participle | Past participle |
|---|
| konkelend, konkelende | (hebben) gekonkeld |