Part of speech | verb |
---|---|
Pronunciation | /ɪndyˈserə(n)/ |
Hyphenation | in·du·ce·ren |
Indicative mood | |
---|---|
Present tense | Past tense |
(ik) induceer | (ik) induceerde |
(jij) induceert | (jij) induceerde |
(hij) induceert | (hij) induceerde |
(wij) induceren | (wij) induceerden |
(jullie) induceren | (jullie) induceerden |
(gij) induceert | (gij) induceerdet |
(zij) induceren | (zij) induceerden |
Subjunctive mood | |
Present tense | Past tense |
(dat ik) inducere | (dat ik) induceerde |
(dat jij) inducere | (dat jij) induceerde |
(dat hij) inducere | (dat hij) induceerde |
(dat wij) induceren | (dat wij) induceerden |
(dat jullie) induceren | (dat jullie) induceerden |
(dat gij) induceret | (dat gij) induceerdet |
(dat zij) induceren | (dat zij) induceerden |
Imperative mood | |
Singular/Plural | Plural |
induceer | induceert |
Participles | |
Present participle | Past participle |
inducerend, inducerende | (hebben) geïnduceerd |
Catalan | induir |
---|---|
English | induce |
Esperanto | indukti |
Finnish | johtaa |
German | induzieren |
Spanish | inducir |