Synonyms: een kreet slaken, uitroepen, het uitschreeuwen
| Part of speech | verb |
|---|
| Pronunciation | /ˈœy̯̯tkraːjə(n)/ |
|---|
| Hyphenation | uit·kraai·en |
|---|
Conjugation
| Indicative mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (ik) kraai uit | (ik) kraaide uit |
| (jij) kraait uit | (jij) kraaide uit |
| (hij) kraait uit | (hij) kraaide uit |
| (wij) kraaien uit | (wij) kraaiden uit |
| (jullie) kraaien uit | (jullie) kraaiden uit |
| (gij) kraait uit | (gij) kraaidet uit |
| (zij) kraaien uit | (zij) kraaiden uit |
| Subjunctive mood |
|---|
| Present tense | Past tense |
|---|
| (dat ik) uitkraaie | (dat ik) uitkraaide |
| (dat jij) uitkraaie | (dat jij) uitkraaide |
| (dat hij) uitkraaie | (dat hij) uitkraaide |
| (dat wij) uitkraaien | (dat wij) uitkraaiden |
| (dat jullie) uitkraaien | (dat jullie) uitkraaiden |
| (dat gij) uitkraaiet | (dat gij) uitkraaidet |
| (dat zij) uitkraaien | (dat zij) uitkraaiden |
| Imperative mood |
|---|
| Singular/Plural | Plural |
|---|
| kraai uit | kraait uit |
| Participles |
|---|
| Present participle | Past participle |
|---|
| uitkraaiend, uitkraaiende | (hebben) uitgekraaid |