| Part of speech | reflexive verb |
|---|---|
| Hyphenation | zich ves·ti·gen |
| Indicative mood | |
|---|---|
| Present tense | Past tense |
| (ik) vestig mij | (ik) vestigde mij |
| (jij) vestigt je | (jij) vestigde je |
| (hij) vestigt zich | (hij) vestigde zich |
| (wij) vestigen ons | (wij) vestigden ons |
| (jullie) vestigen ons | (jullie) vestigden ons |
| (gij) vestigt u | (gij) vestigdet u |
| (zij) vestigen zich | (zij) vestigden zich |
| Subjunctive mood | |
| Present tense | Past tense |
| (dat ik) mij vestig | (dat ik) mij vestigde |
| (dat jij) je vestig | (dat jij) je vestigde |
| (dat hij) zich vestig | (dat hij) zich vestigde |
| (dat wij) ons vestigen | (dat wij) ons vestigden |
| (dat jullie) ons vestigen | (dat jullie) ons vestigden |
| (dat gij) u vestiget | (dat gij) u vestigdet |
| (dat zij) zich vestigen | (dat zij) zich vestigden |
| Imperative mood | |
| Singular/Plural | Plural |
| vestig je | vestigt je |
| Participles | |
| Present participle | Past participle |
| zich vestigend, zich vestigende | (hebben) zich gevestigd |