| Wortart | Verb |
|---|---|
| Aussprache | /ˈɔpfɑŋə(n)/ |
| Trennung | op·van·gen |
| Indikativ | |
|---|---|
| Präsens | Präterium |
| (ik) vang op | (ik) ving op |
| (jij) vangt op | (jij) ving op |
| (hij) vangt op | (hij) ving op |
| (wij) vangen op | (wij) vingen op |
| (jullie) vangen op | (jullie) vingen op |
| (gij) vangt op | (gij) vingt op |
| (zij) vangen op | (zij) vingen op |
| Konjunktiv | |
| Präsens | Präterium |
| (dat ik) opvange | (dat ik) opvinge |
| (dat jij) opvange | (dat jij) opvinge |
| (dat hij) opvange | (dat hij) opvinge |
| (dat wij) opvangen | (dat wij) opvingen |
| (dat jullie) opvangen | (dat jullie) opvingen |
| (dat gij) opvanget | (dat gij) opvinget |
| (dat zij) opvangen | (dat zij) opvingen |
| Partizipien | |
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
| opvangend, opvangende | (hebben) opgevangen |
| Esperanto | aŭdi hazarde |
|---|