Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈketənə(n)/ |
Trennung | ke·te·nen |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) keten | (ik) ketende |
(jij) ketent | (jij) ketende |
(hij) ketent | (hij) ketende |
(wij) ketenen | (wij) ketenden |
(jullie) ketenen | (jullie) ketenden |
(gij) ketent | (gij) ketendet |
(zij) ketenen | (zij) ketenden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) ketene | (dat ik) ketende |
(dat jij) ketene | (dat jij) ketende |
(dat hij) ketene | (dat hij) ketende |
(dat wij) ketenen | (dat wij) ketenden |
(dat jullie) ketenen | (dat jullie) ketenden |
(dat gij) ketenet | (dat gij) ketendet |
(dat zij) ketenen | (dat zij) ketenden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
keten | ketent |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
ketenend, ketenende | (hebben) geketend |
Deutsch | anketten; an die Kette legen; mit einer Kette befestigen; ketten |
---|---|
Englisch | chain |
Esperanto | ĉeni |
Portugiesisch | acorrentar; prender com corrente |
Schwedisch | kedja |