Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈɔpsxɔrtə(n)/ |
Trennung | op·schor·ten |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) schort op | (ik) schortte op |
(jij) schort op | (jij) schortte op |
(hij) schort op | (hij) schortte op |
(wij) schorten op | (wij) schortten op |
(jullie) schorten op | (jullie) schortten op |
(gij) schort op | (gij) schorttet op |
(zij) schorten op | (zij) schortten op |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) opschorte | (dat ik) opschortte |
(dat jij) opschorte | (dat jij) opschortte |
(dat hij) opschorte | (dat hij) opschortte |
(dat wij) opschorten | (dat wij) opschortten |
(dat jullie) opschorten | (dat jullie) opschortten |
(dat gij) opschortet | (dat gij) opschorttet |
(dat zij) opschorten | (dat zij) opschortten |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
schort op | schort op |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
opschortend, opschortende | (hebben) opgeschort |
Afrikaans | opskort |
---|---|
Englisch | postpone; suspend |
Esperanto | suspendi |
Französisch | suspendre |
Portugiesisch | suspender |