Synonyme: bellen, luiden, schellen, aanschellen
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈambɛlə(n)/ |
|---|
| Trennung | aan·bel·len |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) bel aan | (ik) belde aan |
| (jij) belt aan | (jij) belde aan |
| (hij) belt aan | (hij) belde aan |
| (wij) bellen aan | (wij) belden aan |
| (jullie) bellen aan | (jullie) belden aan |
| (gij) belt aan | (gij) beldet aan |
| (zij) bellen aan | (zij) belden aan |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) aanbelle | (dat ik) aanbelde |
| (dat jij) aanbelle | (dat jij) aanbelde |
| (dat hij) aanbelle | (dat hij) aanbelde |
| (dat wij) aanbellen | (dat wij) aanbelden |
| (dat jullie) aanbellen | (dat jullie) aanbelden |
| (dat gij) aanbellet | (dat gij) aanbeldet |
| (dat zij) aanbellen | (dat zij) aanbelden |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| bel aan | belt aan |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| aanbellend, aanbellende | (hebben) aangebeld |
Ik zal maar niet meer aanbellen.
Hij steeg haastig in zijn dienstwagen en niet lang daarna belde hij aan bij Bommelstein, waar Joost hem opendeed.
Even over twaalven belden de twee mannen bij het sanatorium aan.