Synonyme: aanduiden, aangeven, een teken geven, merken
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈkɛmɛrkə(n)/ |
|---|
| Trennung | ken·mer·ken |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) kenmerk | (ik) kenmerkte |
| (jij) kenmerkt | (jij) kenmerkte |
| (hij) kenmerkt | (hij) kenmerkte |
| (wij) kenmerken | (wij) kenmerkten |
| (jullie) kenmerken | (jullie) kenmerkten |
| (gij) kenmerkt | (gij) kenmerktet |
| (zij) kenmerken | (zij) kenmerkten |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) kenmerke | (dat ik) kenmerkte |
| (dat jij) kenmerke | (dat jij) kenmerkte |
| (dat hij) kenmerke | (dat hij) kenmerkte |
| (dat wij) kenmerken | (dat wij) kenmerkten |
| (dat jullie) kenmerken | (dat jullie) kenmerkten |
| (dat gij) kenmerket | (dat gij) kenmerktet |
| (dat zij) kenmerken | (dat zij) kenmerkten |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| kenmerk | kenmerkt |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| kenmerkend, kenmerkende | (hebben) gekenmerkt |