Synonyme: plakken, resideren, verblijf houden, vertoeven, wijlen
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /vərˈʋɛi̯lə(n)/ |
|---|
| Trennung | ver·wij·len |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) verwijl | (ik) verwijlde |
| (jij) verwijlt | (jij) verwijlde |
| (hij) verwijlt | (hij) verwijlde |
| (wij) verwijlen | (wij) verwijlden |
| (jullie) verwijlen | (jullie) verwijlden |
| (gij) verwijlt | (gij) verwijldet |
| (zij) verwijlen | (zij) verwijlden |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) verwijle | (dat ik) verwijlde |
| (dat jij) verwijle | (dat jij) verwijlde |
| (dat hij) verwijle | (dat hij) verwijlde |
| (dat wij) verwijlen | (dat wij) verwijlden |
| (dat jullie) verwijlen | (dat jullie) verwijlden |
| (dat gij) verwijlet | (dat gij) verwijldet |
| (dat zij) verwijlen | (dat zij) verwijlden |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| verwijl | verwijlt |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| verwijlend, verwijlende | (hebben) verwijld |
De winkelier die in een landerige houding achter zijn toonbank verwijlde, leefde op.
Maar mijn gedachten verwijlen nu in een andere sfeer.
Je verwijlde niet op de bovenverdieping waar de kostbaarste schatten liggen.
Hij zat lange tijd te peinzen, verwijlend in het verleden.