Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /rejaˈɣeːrə(n)/ |
Trennung | re·a·ge·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) reageer | (ik) reageerde |
(jij) reageert | (jij) reageerde |
(hij) reageert | (hij) reageerde |
(wij) reageren | (wij) reageerden |
(jullie) reageren | (jullie) reageerden |
(gij) reageert | (gij) reageerdet |
(zij) reageren | (zij) reageerden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) reagere | (dat ik) reageerde |
(dat jij) reagere | (dat jij) reageerde |
(dat hij) reagere | (dat hij) reageerde |
(dat wij) reageren | (dat wij) reageerden |
(dat jullie) reageren | (dat jullie) reageerden |
(dat gij) reageret | (dat gij) reageerdet |
(dat zij) reageren | (dat zij) reageerden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
reageer | reageert |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
reagerend, reagerende | (hebben) gereageerd |
Afrikaans | reageer |
---|---|
Dänisch | reagere |
Deutsch | reagieren; rückwirken; eine Reaktion zeigen; eingehen; ansprechen |
Englisch | react; respond |
Esperanto | reagi |
Französisch | réagir |
Isländisch | bregðast við |
Italienisch | reagire |
Katalanisch | reaccionar |
Niederdeutsch | reageren |
Papiamento | reakshoná |
Portugiesisch | reagir |
Spanisch | reaccionar |