Synonyme: proclameren, uitvaardigen, verkondigen, uitroepen
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈɑfkɔndəɣə(n)/ |
|---|
| Trennung | af·kon·di·gen |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) kondig af | (ik) kondigde af |
| (jij) kondigt af | (jij) kondigde af |
| (hij) kondigt af | (hij) kondigde af |
| (wij) kondigen af | (wij) kondigden af |
| (jullie) kondigen af | (jullie) kondigden af |
| (gij) kondigt af | (gij) kondigdet af |
| (zij) kondigen af | (zij) kondigden af |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) afkondige | (dat ik) afkondigde |
| (dat jij) afkondige | (dat jij) afkondigde |
| (dat hij) afkondige | (dat hij) afkondigde |
| (dat wij) afkondigen | (dat wij) afkondigden |
| (dat jullie) afkondigen | (dat jullie) afkondigden |
| (dat gij) afkondiget | (dat gij) afkondigdet |
| (dat zij) afkondigen | (dat zij) afkondigden |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| kondig af | kondigt af |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| afkondigend, afkondigende | (hebben) afkondigde |