Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /parasjyˈteːrə(n)/ |
Trennung | pa·ra·chu·te·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) parachuteer | (ik) parachuteerde |
(jij) parachuteert | (jij) parachuteerde |
(hij) parachuteert | (hij) parachuteerde |
(wij) parachuteren | (wij) parachuteerden |
(jullie) parachuteren | (jullie) parachuteerden |
(gij) parachuteert | (gij) parachuteerdet |
(zij) parachuteren | (zij) parachuteerden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) parachutere | (dat ik) parachuteerde |
(dat jij) parachutere | (dat jij) parachuteerde |
(dat hij) parachutere | (dat hij) parachuteerde |
(dat wij) parachuteren | (dat wij) parachuteerden |
(dat jullie) parachuteren | (dat jullie) parachuteerden |
(dat gij) parachuteret | (dat gij) parachuteerdet |
(dat zij) parachuteren | (dat zij) parachuteerden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
parachuteer | parachuteert |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
parachuterend, parachuterende | (hebben) geparachuteerd |
Englisch | parachute |
---|---|
Esperanto | paraŝutigi |