Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈanrupən/ |
Trennung | aan·roe·pen |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) roep aan | (ik) riep aan |
(jij) roept aan | (jij) riep aan |
(hij) roept aan | (hij) riep aan |
(wij) roepen aan | (wij) riepen aan |
(jullie) roepen aan | (jullie) riepen aan |
(gij) roept aan | (gij) riept aan |
(zij) roepen aan | (zij) riepen aan |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) aanroepe | (dat ik) aanriepe |
(dat jij) aanroepe | (dat jij) aanriepe |
(dat hij) aanroepe | (dat hij) aanriepe |
(dat wij) aanroepen | (dat wij) aanriepen |
(dat jullie) aanroepen | (dat jullie) aanriepen |
(dat gij) aanroepet | (dat gij) aanriepet |
(dat zij) aanroepen | (dat zij) aanriepen |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
roep aan | roept aan |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
aanroepend, aanroepende | (hebben) aangeroepen |
Englisch | invoke |
---|---|
Esperanto | alpreĝi; alvoki preĝe |
Französisch | invoquer |
Spanisch | invocar |