Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈɑfrekənə(n)/ |
Trennung | af·re·ke·nen |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) reken af | (ik) rekende af |
(jij) rekent af | (jij) rekende af |
(hij) rekent af | (hij) rekende af |
(wij) rekenen af | (wij) rekenden af |
(jullie) rekenen af | (jullie) rekenden af |
(gij) rekent af | (gij) rekendet af |
(zij) rekenen af | (zij) rekenden af |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) afrekene | (dat ik) afrekende |
(dat jij) afrekene | (dat jij) afrekende |
(dat hij) afrekene | (dat hij) afrekende |
(dat wij) afrekenen | (dat wij) afrekenden |
(dat jullie) afrekenen | (dat jullie) afrekenden |
(dat gij) afrekenet | (dat gij) afrekendet |
(dat zij) afrekenen | (dat zij) afrekenden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
reken af | rekent af |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
afrekenend, afrekenende | (hebben) afgerekend |
Dänisch | afregne |
---|---|
Deutsch | ins Reine kommen |
Englisch | settle; square up |
Esperanto | kvitiĝi |
Westfriesisch | ôfrekkenje |