Synonym: vervoegen
Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /kɔɲyˈɣerə(n)/ |
Trennung | con·ju·ge·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) conjugeer | (ik) conjugeerde |
(jij) conjugeert | (jij) conjugeerde |
(hij) conjugeert | (hij) conjugeerde |
(wij) conjugeren | (wij) conjugeerden |
(jullie) conjugeren | (jullie) conjugeerden |
(gij) conjugeert | (gij) conjugeerdet |
(zij) conjugeren | (zij) conjugeerden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) conjugere | (dat ik) conjugeerde |
(dat jij) conjugere | (dat jij) conjugeerde |
(dat hij) conjugere | (dat hij) conjugeerde |
(dat wij) conjugeren | (dat wij) conjugeerden |
(dat jullie) conjugeren | (dat jullie) conjugeerden |
(dat gij) conjugeret | (dat gij) conjugeerdet |
(dat zij) conjugeren | (dat zij) conjugeerden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
conjugeer | conjugeert |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
conjugerend, conjugerende | (hebben) geconjugeerd |
Deutsch | konjugieren; beugen; abwandeln |
---|---|
Englisch | conjugate; pair |
Esperanto | konjugacii; konjugi |
Papiamento | konhugá |
Spanisch | conjugar |