Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /vərˈbɛi̯stərə(n)/ |
Trennung | ver·bijs·te·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) verbijster | (ik) verbijsterde |
(jij) verbijstert | (jij) verbijsterde |
(hij) verbijstert | (hij) verbijsterde |
(wij) verbijsteren | (wij) verbijsterden |
(jullie) verbijsteren | (jullie) verbijsterden |
(gij) verbijstert | (gij) verbijsterdet |
(zij) verbijsteren | (zij) verbijsterden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) verbijstere | (dat ik) verbijsterde |
(dat jij) verbijstere | (dat jij) verbijsterde |
(dat hij) verbijstere | (dat hij) verbijsterde |
(dat wij) verbijsteren | (dat wij) verbijsterden |
(dat jullie) verbijsteren | (dat jullie) verbijsterden |
(dat gij) verbijsteret | (dat gij) verbijsterdet |
(dat zij) verbijsteren | (dat zij) verbijsterden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
verbijster | verbijstert |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
verbijsterend, verbijsterende | (hebben) verbijsterd |
Deutsch | völlig durcheinanderbringen; aufs Äußerste verwirren |
---|---|
Englisch | puzzle |
Esperanto | konfuzegi |
Französisch | abasourdir |