Synonyme: beraadslagen, ruggespraak plegen, overleg plegen, zich beraden, delibereren
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ovərˈlɛɣə(n)/ |
|---|
| Trennung | over·leg·gen |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) overleg | (ik) overlegde |
| (jij) overlegt | (jij) overlegde |
| (hij) overlegt | (hij) overlegde |
| (wij) overleggen | (wij) overlegden |
| (jullie) overleggen | (jullie) overlegden |
| (gij) overlegt | (gij) overlegdet |
| (zij) overleggen | (zij) overlegden |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) overlegge | (dat ik) overlegde |
| (dat jij) overlegge | (dat jij) overlegde |
| (dat hij) overlegge | (dat hij) overlegde |
| (dat wij) overleggen | (dat wij) overlegden |
| (dat jullie) overleggen | (dat jullie) overlegden |
| (dat gij) overlegget | (dat gij) overlegdet |
| (dat zij) overleggen | (dat zij) overlegden |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| overleg | overlegt |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| overleggend, overleggende | (hebben) overlegd |
En zonder op te vallen, overleg ik met mijn vrouw.
De magiërs overlegden fluisterend.
Conan volgde hem, en terwijl ze naast elkaar op de rand lagen, overlegden ze op gedempte toon.