Synonyme: aanduiden, aangeven, beduiden, uitduiden, wijzen, wijzen op
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /ˈanʋɛi̯zə(n)/ |
|---|
| Trennung | aan·wij·zen |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) wijs aan | (ik) wees aan |
| (jij) wijst aan | (jij) wees aan |
| (hij) wijst aan | (hij) wees aan |
| (wij) wijzen aan | (wij) wezen aan |
| (jullie) wijzen aan | (jullie) wezen aan |
| (gij) wijst aan | (gij) weest aan |
| (zij) wijzen aan | (zij) wezen aan |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) aanwijze | (dat ik) aanweze |
| (dat jij) aanwijze | (dat jij) aanweze |
| (dat hij) aanwijze | (dat hij) aanweze |
| (dat wij) aanwijzen | (dat wij) aanwezen |
| (dat jullie) aanwijzen | (dat jullie) aanwezen |
| (dat gij) aanwijzet | (dat gij) aanwezet |
| (dat zij) aanwijzen | (dat zij) aanwezen |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| wijs aan | wijst aan |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| aanwijzend, aanwijzende | (hebben) aangewezen |
Hij wees twee indianen aan, die met de blanken aan een vuur zaten.
Slechts ashopen wezen de plek aan waar huizen en schuren hadden gestaan.