Synonym: beërven
Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈɛrvə(n)/ |
Trennung | er·ven |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) erf | (ik) erfde |
(jij) erft | (jij) erfde |
(hij) erft | (hij) erfde |
(wij) erven | (wij) erfden |
(jullie) erven | (jullie) erfden |
(gij) erft | (gij) erfdet |
(zij) erven | (zij) erfden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) erve | (dat ik) erfde |
(dat jij) erve | (dat jij) erfde |
(dat hij) erve | (dat hij) erfde |
(dat wij) erven | (dat wij) erfden |
(dat jullie) erven | (dat jullie) erfden |
(dat gij) ervet | (dat gij) erfdet |
(dat zij) erven | (dat zij) erfden |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
ervend, ervende | (hebben) geërfd |
Dänisch | arve |
---|---|
Deutsch | erben; beerben |
Englisch | inherit |
Esperanto | heredi |
Finnisch | periä |
Französisch | hériter |
Italienisch | ereditare |
Katalanisch | heretar |
Papiamento | eredá; heredá |
Portugiesisch | herdar |
Saterfriesisch | äärwe; äärwje; be‐äärwje |
Schwedisch | ärva |
Spanisch | heredar |
Tschechisch | dědit; zdědit |
Westfriesisch | erve |