Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈpruvə(n)/ |
Trennung | proe·ven |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) proef | (ik) proefde |
(jij) proeft | (jij) proefde |
(hij) proeft | (hij) proefde |
(wij) proeven | (wij) proefden |
(jullie) proeven | (jullie) proefden |
(gij) proeft | (gij) proefdet |
(zij) proeven | (zij) proefden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) proeve | (dat ik) proefde |
(dat jij) proeve | (dat jij) proefde |
(dat hij) proeve | (dat hij) proefde |
(dat wij) proeven | (dat wij) proefden |
(dat jullie) proeven | (dat jullie) proefden |
(dat gij) proevet | (dat gij) proefdet |
(dat zij) proeven | (dat zij) proefden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
proef | proeft |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
proevend, proevende | (hebben) geproefd |
Dänisch | smage |
---|---|
Deutsch | kosten; schmecken; abschmecken; probieren; auskosten |
Englisch | taste |
Esperanto | gustumi |
Französisch | goûter |
Katalanisch | degustar; tastar |
Portugiesisch | provar; saborear |
Saterfriesisch | pröiwje; smoakje |
Schwedisch | smaka |
Spanisch | paladear; saborear |
Thai | ชิม |
Tschechisch | chutnat |