Synonyme: klieven, kloven, splijten
Wortart | Verb |
---|
Aussprache | /dorˈklivə(n)/ |
---|
Trennung | door·klie·ven |
---|
Konjugation
Indikativ |
---|
Präsens | Präterium |
---|
(ik) doorklief | (ik) doorkliefde |
(jij) doorklieft | (jij) doorkliefde |
(hij) doorklieft | (hij) doorkliefde |
(wij) doorklieven | (wij) doorkliefden |
(jullie) doorklieven | (jullie) doorkliefden |
(gij) doorklieft | (gij) doorkliefdet |
(zij) doorklieven | (zij) doorkliefden |
Konjunktiv |
---|
Präsens | Präterium |
---|
(dat ik) doorklieve | (dat ik) doorkliefde |
(dat jij) doorklieve | (dat jij) doorkliefde |
(dat hij) doorklieve | (dat hij) doorkliefde |
(dat wij) doorklieven | (dat wij) doorkliefden |
(dat jullie) doorklieven | (dat jullie) doorkliefden |
(dat gij) doorklievet | (dat gij) doorkliefdet |
(dat zij) doorklieven | (dat zij) doorkliefden |
Imperativ |
---|
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
---|
doorklief | doorklieft |
Partizipien |
---|
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
---|
doorklievend, doorklievende | (hebben) doorkliefd |